വായനയുടെ ചരിത്രവും വര്‍ത്തമാനവും

ഖിറാഅത്ത്, തിലാവത് എന്നൊക്കെയാണ് വായനക്ക് ഖുർആനിൽ ഉപയോഗിക്കുന്ന പദങ്ങൾ. രണ്ടിനും കേവലം വായന എന്ന് മാത്രം പറയാനൊക്കില്ല. ഗ്രഹിക്കാനുള്ള വിദ്യയാണ് വായന. എന്നാൽ ഖിറാഅത് എന്ന പദത്തിനർഥം ഗ്രഹിക്കുകയും ഗ്രഹിച്ചത് ഉൾക്കൊള്ളുകയും ചെയ്യുകയെന്നാണ്. ഒരു കാര്യം വായിച്ചു മനസ്സിലാക്കിയാൽ പോരാ; അതിലെ നിഗൂഢത ഗ്രഹിച്ചെടുക്കുകയും വേണം. ഇങ്ങനെയുള്ള വായന ഒരു പ്രഖ്യാപനമാണ്. ഖുർആനിലെ ആദ്യ വചനമായ ഇഖ്‌റഅ് എന്ന പദത്തിന് ആ നിലക്ക് ‘പ്രഖ്യാപിക്കുക’ എന്നുകൂടി അർഥമുണ്ട.് വായിച്ച് കൊണ്ട് സ്രഷ്ടാവിന്റെ അപാരതകളെ പ്രഖ്യാപിക്കൽ കൂടിയാണത്. തിലാവത് എന്നതും മനസ്സിലാക്കിയുള്ള വായനയാണ്. മനസ്സിലാക്കുമ്പോഴാണ് അത് ജീവിതത്തിൽ പകർത്താനാവുക. ‘സ്രഷ്ടാവായ രക്ഷിതാവിന്റെ നാമത്തിൽ വായിക്കുക (ഖുർആൻ/96) എന്ന് പറയുമ്പോൾ തന്റൈ സൃഷ്ടിപ്പിലെ അഗാധ രഹസ്യങ്ങളെ പഠിക്കാനാണ് അല്ലാഹു പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്. ഇത് ദൈവീകമായ അനുഭൂതിയാണ്. കേവലം വായനയല്ല. മുഹമ്മദ് റസൂലിന് വായിക്കാനായത് എഴുതാനോ വായിക്കാനോ പഠിച്ചത് കൊണ്ടല്ല. ആ വായന ഒരനുഭവമാണ്. ഹിറാ ഗുഹയിലെ ധ്യാനത്തിൽ നിന്നുദ്ഭൂതമായ വായനയാണത്. അതിനാൽ ഇവിടെ വായന വെളിപാടാണ്. അകം മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു വന്ന ജ്ഞാനത്തിന്റെ പ്രഘോഷണമാണത്.

മുസ്‌ലിം എങ്ങനെ വായിക്കണമെന്ന് കൂടി ആദ്യ വചനങ്ങളിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാക്കാം. സ്രഷ്ടാവായ നാഥന്റെ നാമത്തിൽ വായിക്കാനാണ് നിർദേശം. സ്വന്തത്തിലേക്ക് നോക്കി ഇലാഹിന്റെ മഹത്ത്വം അറിയാനാണ് മനുഷ്യനോട് പറയുന്നത്. മനുഷ്യൻ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ടത് അട്ടയെപ്പോലെ ഗർഭ പാത്രത്തിൽ കടിച്ച്  തൂങ്ങിയിരിക്കുന്ന ഒരു മാംസ പിണ്ഡത്തിൽ നിന്നാണെന്ന് അല്ലാഹു പറയുന്നു. ഈ മാംസ പിണ്ഡത്തെക്കുറിച്ചും അതിന്റെ വളർച്ചയെകുറിച്ചും പഠിക്കാൻ അതോടെ മനുഷ്യൻ ബാധ്യസ്ഥനാവുകയാണ്.